Na początku choroby jaskra może przebiegać niemal bezobjawowo. Dopiero po jakimś czasie może dojść do powolnej utraty widzenia bocznego (peryferyjnego), a nieleczona jaskra – do całkowitej ślepoty.
W celu diagnostyki jaskry wykonuje się takie podstawowe badania, jak badanie pola widzenia, skaningowa polarymetria laserowa (GDX) oraz optyczna koherentna tomografia (OCT).
Aby uzupełnić diagnostykę, u pacjenta można również wykonać pomiar ciśnienia śródgałkowego (tonometrię), gonioskopowe badanie kąta przesączania oraz pachymetrię oceniającą grubość rogówki.
